кол (
1. кол; (длинный — ещё) шест;
2. (для привязывания лодок, домашних животных) прико́л;
3. (школьное арго) кол, едини́ца
◊ пасадзі́ць на к. — посади́ть на́ кол;
у віру́ на калу́ — у чёрта на кули́чках;
стаць кало́м у го́рле — стать коло́м в го́рле;
хоць к. на галаве́ чашы́ — хоть кол на голове́ теши́;
забі́ць асі́навы к. — вбить оси́новый кол;
кало́м яму́ зямля́ — коло́м ему́ земля́;
як саро́ка на калу́ — как соро́ка на колу́;
ні кала́ ні двара́ —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)