ківа́ць
1. кача́ть; пока́чиватъ; (головой — ещё) кива́ть;
2. (раскачивая) шата́ть;
◊ к. на каго́-не́будзь — (сва́ливать) кива́ть на кого́-л.;
к. па́льцам — кива́ть па́льцем
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ківа́ць
1. кача́ть; пока́чиватъ; (головой — ещё) кива́ть;
2. (раскачивая) шата́ть;
◊ к. на каго́-не́будзь — (сва́ливать) кива́ть на кого́-л.;
к. па́льцам — кива́ть па́льцем
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)