кальну́ць сов., однокр.

1. в разн. знач. кольну́ть;

к. штыко́м — кольну́ть штыко́м;

у́ла ў спі́нубезл. кольну́ло в спи́ну;

2. (рогами) бодну́ть;

3. перен. кольну́ть, уколо́ть, уязви́ть;

к. по́глядам — кольну́ть (уколо́ть) взгля́дом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)