кальну́ць сов., однокр.
1. в разн. знач. кольну́ть;
к. штыко́м — кольну́ть штыко́м;
~ну́ла ў спі́ну — безл. кольну́ло в спи́ну;
2. (рогами) бодну́ть;
3. перен. кольну́ть, уколо́ть, уязви́ть;
к. по́глядам — кольну́ть (уколо́ть) взгля́дом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)