я́ма ж., прям., перен. я́ма;

глыбо́кая я. — глубо́кая я́ма;

памы́йная я. — помо́йная я́ма;

даўгава́я я. — долгова́я я́ма;

во́ўчая я. — во́лчья я́ма;

паве́траная я. — возду́шная я́ма;

капа́ць я́му — (каму) рыть я́му (кому);

не капа́й друго́му я́мы, сам ува́лішся ў яе́посл. не рой друго́му я́мы, сам в неё упадёшь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)