грук разг.
1. сущ. (род. гру́ку) м. стук, гро́хот;
2. межд., в знач. сказ. стук, хлоп;
◊ ні сту́ку ні гру́ку — ти́хо, без шу́ма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)