го́рла
1.
2. го́рло, гло́тка
◊ косць у ~ле — ко́сть в го́рле;
рабо́ты па г. — рабо́ты по го́рло;
вы́рваць з г. — вы́рвать из го́рла;
засе́сці ў ~ле — застря́ть в го́рле;
сы́ты па г. — сыт по го́рло;
г. перагры́зці — го́рло (гло́тку) перегры́зть;
драць г. — драть го́рло (гло́тку);
заткну́ць г. — заткну́ть гло́тку;
клубо́к у ~ле — ком (клубо́к) в го́рле;
на ўсё г. — во всю гло́тку;
кусо́к у г. не ле́зе — кусо́к в го́рло не ле́зет;
прамачы́ць г. — промочи́ть го́рло;
хапа́е (хапі́ла) па г. — сыт по го́рло;
з нажо́м да г. прыста́ць — с ножо́м к го́рлу приста́ть;
слёзы падступі́лі да г. — слёзы подступи́ли к го́рлу;
браць за г. — брать за гло́тку;
стаць упо́перак г. — стать поперёк го́рла;
наступа́ць на г. — (каму) наступа́ть на го́рло (кому);
шыро́кае г. — (у каго) широ́кое го́рло (у кого);
браць ~лам — брать го́рлом;
лу́джанае г. — лужёная гло́тка;
це́раз г. — сверх ме́ры
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)