глузд (род. глу́зду) м., чаще мн. прост. ум, рассу́док; мозг;

з’е́хаць з ~ду — рехну́ться, спя́тить;

глузды́ адбі́ць — мозги́ отби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)