факт м., в разн. знач. факт;

здзе́йснены ф. — соверши́вшийся факт;

агульнавядо́мы ф. — общеизве́стный факт;

вераго́дны ф. — достове́рный факт;

прыве́сці фа́кты — привести́ фа́кты;

го́лыя фа́кты — го́лые фа́кты;

гэ́та ф.!э́то факт!;

з фа́ктамі ў рука́х — с фа́ктами в рука́х;

фа́кты — упа́ртая рэч — фа́кты — упря́мая вещь;

фа́кты гаво́раць са́мі за сябе́ — фа́кты говоря́т са́ми за себя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)