дых (род. ды́ху) м., разг. дыха́ние ср.;

адны́м ды́хам — одни́м ду́хом;

ні слы́ху ні ды́хупогов. ни слу́ху ни ду́ху;

даць пад д. — дать под дых

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)