два (род. двух) два; (
◊ двух слоў не звя́жа — двух слов не свя́жет;
па́лка з двума́ канца́мі — па́лка о двух конца́х;
ні два ні паўтара́ — ни два ни полтора́;
забі́ць двух зайцо́ў — уби́ть двух за́йцев;
памі́ж двух агнёў — ме́жду двух огне́й;
як дзве кро́плі вады́ — как две ка́пли воды́;
як дво́йчы два — как два́жды два;
на два франты́ — на два фро́нта;
галава́ і д. ву́хі — садо́вая голова́;
за д. (тры і г.д.) кро́кі — в двух (трёх и т.д.) шага́х;
у двух сло́вах — в двух слова́х;
ба́чыць на д. аршы́ны пад зямлёю — ви́деть на два арши́на под землёй;
сядзе́ць памі́ж двух крэ́слаў — сиде́ть ме́жду двух сту́льев;
крок напе́рад, д. кро́кі наза́д — шаг вперёд, два ша́га наза́д;
скупы́ д. разы́ тра́ціць — скупо́й теря́ет вдвойне́;
раз-д. і гато́ва — раз-два и гото́во;
з аднаго́ вала́ дзвюх шкур не дзяру́ць —
д. бо́ты па́ра —
за аднаго́ бі́тага двух нябі́тых даю́ць —
за двума́ зайца́мі паго́нішся, ніво́днага не зло́віш —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)