дурата́ ж., разг.

1. (свойство) глу́пость;

2. дурь, блажь;

◊ лі́шняя дабрата́ — дурата́ — посл. доброта́ без ра́зума вредна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)