ду́рань, -рня
1.
2. (карточная игра) дура́к;
◊ ду́рня стро́іць — валя́ть дурака́; ко́рчить (из себя́) дурака́;
пакі́нуць у ду́рнях — оста́вить в дурака́х;
прыкі́двацца ду́рнем — прики́дываться дурачко́м;
аста́цца (заста́цца) у ду́рнях — оста́ться в дурака́х;
ду́рняў шука́ць — дурако́в иска́ть;
стро́іць ду́рня — (з каго) де́лать дурака́ (из кого);
разыгра́ць ду́рня — разыгра́ть дурака́;
д. ду́рнем — дура́к дурако́м;
набі́ты д. — наби́тый дура́к;
гэ́та ко́жны д. мо́жа — э́то ка́ждый дура́к мо́жет;
знайшо́ў (знайшлі́) ~рня — нашёл (нашли́) дурака́;
каб (я, ён) не быў ду́рнем — не будь (я, он) дурако́м;
д.-д., а са́ла лю́біць — губа́ не ду́ра;
пашы́цца ў ду́рні — прики́нуться дурачко́м;
не д. — не дура́к;
ду́рняў не се́юць, яны́ са́мі ро́дзяцца —
заста́ў ду́рня бо́гу малі́цца, дык ён і лоб разаб’е́ —
лепш з разу́мным згубі́ць, чым з ду́рнем знайсці́ —
но́сіцца, як д. з пі́санай то́рбай —
абяца́нка-цаца́нка, а ду́рню ра́дасць —
ду́рням зако́н не пі́сан —
д. і мя́ла зло́міць —
вялі́кі пень ды д. —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)