дава́ць
1.
2. (што) подверга́ть (чему);
1, 2
3. в повелительной форме
◊ не д. спу́ску — не давать спу́ска (спу́ску);
д. на паве́р — дава́ть в долг;
не д. ве́ры — (каму, чаму) не ве́рить (кому, чему);
д. (біць) у нос — разби́ть, бить в нос;
бы́ту не д. — не дава́ть поко́я;
вача́м ве́ры не д. — глаза́м свои́м не ве́рить;
не д. жыцця́ — жи́зни не дава́ть;
не д. кро́ку ступі́ць — не дава́ть ша́гу сде́лать;
не д. лі́тасці — не дава́ть поща́ды;
не д. прахо́ду — не давать прохо́да (прохо́ду);
д. наганя́й — дава́ть нагоня́й; мы́лить ше́ю;
д. перуно́ў — мета́ть гро́мы и мо́лнии;
д. адбо́й — дава́ть отбо́й;
д. во́лю — (каму) дава́ть во́лю (кому), потака́ть (кому);
д. во́лю рука́м — дава́ть во́лю рука́м;
д. га́ньбу — находи́ть поро́к; признава́ть него́дным;
ла́ўры (чые) спаць не даю́ць — ла́вры (чьи) спать не даю́т;
не д. хо́ду — (каму) не дава́ть хо́ду (кому);
б’юць і пла́каць не даю́ць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)