дацягну́цца сов.
1. в разн. знач. дотяну́ться;
д. да ве́рхняй палі́цы — дотяну́ться до ве́рхней по́лки;
чарга́ ~ну́лася да дзвярэ́й — о́чередь дотяну́лась до две́ри;
2. разг. (с трудом) дотащи́ться; доплести́сь, добрести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)