цуд, род. цу́ду м., в разн. знач. чу́до ср.;
зрабі́ць ц. — соверши́ть чу́до;
цу́дам вы́ратаваўся — чу́дом спа́сся;
цу́ды гераі́зму — чудеса́ герои́зма;
ц. маста́цтва (тэ́хнікі) — чу́до иску́сства (те́хники);
◊ цу́ды ў рэ́шаце — чудеса́ в решете́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)