цуд, род. цу́ду м., в разн. знач. чу́до ср.;

зрабі́ць ц. — соверши́ть чу́до;

цу́дам вы́ратаваўся — чу́дом спа́сся;

цу́ды гераі́зму — чудеса́ герои́зма;

ц. маста́цтва (тэ́хнікі) — чу́до иску́сства (те́хники);

цу́ды ў рэ́шаце — чудеса́ в решете́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)