бурча́ць несов.
1. рыча́ть, ворча́ть, урча́ть;
саба́ка ~чы́ць — соба́ка рычи́т (ворчи́т, урчи́т);
2. разг., неодобр. (сердито бормотать) ворча́ть, бурча́ть, брюзжа́ть;
3. безл. бурча́ть, урча́ть;
у жываце́ — ~чы́ць в животе́ бурчи́т (урчи́т)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)