блука́ючы

1. прич., в разн. знач. блужда́ющий;

2. деепр. блужда́я;

б. нерванат. блужда́ющий нерв;

~чая ны́ркамед. блужда́ющая по́чка;

~чыя зо́ркі — блужда́ющие звёзды;

~чыя то́кі — блужда́ющие то́ки;

~чыя агні́ — блужда́ющие огни́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)