абхо́д м.

1. -ду (действие) обхо́д;

а. урача́ — обхо́д врача́;

накірава́ць ро́ту ў а. праці́ўніка — дви́нуть ро́ту в обхо́д врага́;

2. -да (место, путь; участок) обхо́д;

зру́чны а. — удо́бный обхо́д;

~ды лясні́цтва — обхо́ды лесни́чества

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)