вы́гарка

1. Выгаралае месца на тарфяным балоце, якое напоўнена вадой (Віц. Нік. 1892, каля Дрысвяцкага возера Бел. дакастр. проза, 257, Сен. Касп., Слаўг.). Тое ж га́ры, вы́гаркі (Віц., Нік. 1892).

2. Выпаленае месца ў лесе (Слаўг., Смален. Дабр.).

3. Выкапаная сажалка недалёка ад хаты (Беш. Касп.).

4. Упадзіна, дзе вясной доўга стаіць вада (Лёзн.).

5. Выгаралае лугавіннае месца (Віц. Нік. 1892).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)