бу́хта

1. Глыбокае месца ў рацэ на самым яе завароце; вір (Гродз., Бельск., Жытк., Сал., Стол.).

2. Выкручаная вадой яма на дарозе, на лузе ў час разводдзя (Стол.).

□ ур. Бухта Просць каля в. Кароцічы Стол.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)