упа́свіць

1. (змагчы пасвіць) wéiden [hüten] können*;

пасту́х не упа́свіць каро́ў адзі́н der Hirt kann die Kühe nicht alléin hüten;

2. (адкарміць на падножным корме) mästen vt, áuffüttern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)