тра́піцца, трапля́ць

1. (здарыццa) (zúfällig) geschéhen* vi (s), passíeren vi (s)

2. (выпадкова сустрэцца) einánder begegnen (D), (sich) tréffen*;

◊ тра́піцца пад руку́ únter die Hand kómmen*, in die Fínger kriegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)