Verbum

спра́віцца

1. (дарабіць) schaffen, bewältigen vt; éiner Sáche (G) Herr wérden (кніжн);

спра́віцца з пра́цай die Árbeit scháffen [bewältigen];

спра́віцца з зада́ннем die Áufgabe méistern, der Áufgabe gerécht wérden;

ён не спра́віцца з гэ́тым er wird damít nicht zuréchkommen;

2. (адолець) fértig wérden (mit D), zuréchtkommen* аддз vi (s) (mit D);

з ім не про́ста спра́віцца mit ihm hat man kein léichtes Spiel