слізгану́ць
1. гл слізгаць;
2. разм (шмыгануць куды-н, непрыкметна прайсці) húschen vi (s), gléiten* vi (s); únbemerkt fórtgehen*; sich aus dem Stáub máchen (разм)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)