расштурха́ць

1. (натоўп людзей) aus¦einánder stoßen*; beiséite drängen; aus¦einánder drängen (тых, што б’юцца);

2. разм гл раскатурхаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)