Verbum

прыкме́та ж

1. (адзнака) Mérkmal n -s, -e; Kénnzeichen n -s, -;

асаблі́вая прыкме́та ein besónderes Mérkmal;

апіса́нне прыкме́ты (чалавека) Persónalbeschreibung f -, -en;

2. (прадвесце) Vórbedeutung f -, -en; Ómen n -s, pl Ómina, Vórzeichen n -s, -;

◊ мець на прыкме́це разм im Áuge háben; im Áuge behálten*