праміна́ць, праміну́ць

1. (пра час) verflíeßen* vi (s), vergéhen* vi (s), verflíegen* vi (s);

2. (прайсці міма) vorübergehen* vi (s);

3. (прапусціць) sich (D) entgéhen lássen*; verpássen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)