праглына́ць, праглыну́ць herúnterschlucken vt, verschlúcken vt, verschlíngen* vt;

праглыну́ць што-н з ця́жкасцю [з агі́дай, да́вячыся] würgen vt;

◊ праглыну́ць язык den Mund nicht áuftun*; kéinen Ton von sich gében*; in síeben Spráchen schwéigen*;

праглыну́ць кры́ўду éine Beléidigung éinstecken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)