Verbum

пераўзысці́, пераўзыхо́дзіць überlégen sein (каго-н D), übertréffen* vt, überbíeten* vt;

ён пераўзышо́ў усі́х er hat álle übertróffen; er hat den Vógel ábgeschlossen (разм);

пераўзы рэко́рд éinen Rekórd bréchen* [schlágen*];

◊ пераўзысці́ само́га сябе́ sich selbst übertréffen*