Verbum

налята́ць​^II, наляце́ць

1. (прыляцець у вялікай колькасці) ángeflogen kómmen*;

наляце́ла шмат мух viele Flíegen sind herbéigeflogen;

2. разм (напасці) sich stürzen (на каго-н, што-н auf A), hérfallen* vi (über A), überfállen* vt;

я́ст раб наляце́ў на курэ́й der Hábicht stürzte sich auf die Hühner;

3. (наткнуцца, наскочыць) stóßen* vi (s) (на што-н A, gégen A); zusámmenstoßen* vi (s) (сутыкнуцца);

машы́на наляце́ла на слуп das Auto ráste [sáuste] gégen éinen Pfósten;

4. (накінуцца з лаянкай) hérfallen* vi (на каго-н über A, з чым-н mit);

5. (пра вецер, дождж і г. д.) heránstürmen vi (s), sich plötzlich erhé ben*