Verbum

крыча́ць

1. schréien* vi, vt;

2.:

крыча́ць на каго-н j-n ánschreien* [ánbrüllen];

3. (клікаць) nach j-m schréien*, j-n laut rúfen*;

крычма́ крыча́ць láuthals [ánhaltend] schréien*