крыві́ць

1. (рабіць крывым) krümmen vt;

2. (перакошваць) verzíehen* vt;

крыві́ць рот den Mund verzíehen*;

крыві́ць твар ein Gesícht zíehen*, das Gesícht verzíehen*;

◊ крыві́ць душо́й héucheln vi; sich verstéllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)