калаці́ць

1. (хістаць, трэсці) schütteln vt, rütteln vt;

2. (пра гарачку) frösteln vi, schütteln vi; erscháuern lássen*;

яго́ калаці́ла ліхама́нка er wúrde vom Fíeber geschüttelt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)