Verbum

збро́я ж

1. Wáffe f -, -n;

звыча́йная збро́я konventionélle [-vɛn-] [hérkömmliche] Wáffe;

а́тамная збро́я Atómwaffe f;

я́дзерная збро́я Kérnwaffe f;

хало́дная збро́я Stich- und Híebwaffe f, blánke Wáffe;

бра́цца за збро́ю zu den Wáffen gréifen*;

трыма́ць збро́ю нагато́ве die Wáffe éinsatzbereit hálten*;

пуска́ць збро́ю ў ход von der Wáffe Gebráuch máchen;

бра́згаць збро́яй mit dem Säbel rásseln;

скла́сці збро́ю die Wáffen strécken [níederlegen];

закліка́ць да збро́і zu den Wáffen rúfen*;

тава́рыш па збро́і Wáffenbruder m -s, -brüder; Wáffengefährte m -n, -n;

2. (сродак) Wáffe f, Míttel n -s, -