дацягну́ць

1. (давалачы) bis zu [nach] etw. (D) zíehen*;

2. перан разм (да якога-н часу) hínziehen* vt, verschléppen vt;

3. разм (абысціся сваімі сродкамі) (mit éigenen Mítteln) áuskommen* vi (s);

4. разм (дажыць) erlében vt, lében bis;

ён не дацягну́ў да ра́ніцы er hat den Mórgen nicht (mehr) erlébt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)