Verbum

дапуска́ць, дапусці́ць

1. (даць дазвол) zúlassen* vt; den Zútritt gestátten; gestátten vt;

2. (палічыць за магчымае) ánnehmen* vt; zúgeben* vt; für möglich hálten*;

3. (прыладзіць, падагнаць) ánpassen vt, éinpassen vt; nácharbeiten vt;

дапуска́ць памы́лку éinen Féhler máchen;

◊ дапу́сцім, што… ángenommen, dass…;

гэ́тага не́льга дапуска́ць das kann [darf] man nicht zúlassen