галава́ ж

1. Kopf m -(e)s, Köpfe, Haupt n -(e)s, Häupter;

з галав ы́ да ног [пя́так] von Kopf bis Fuß, vom Schitel bis zur Shle;

зме́раць з галавы́ да ног von ben bis nten mstern;

2. (кіраўнік) Führer m -s, -, Chef [ʃɛf] m -s, -s, berhaupt n -(e)s, -häupter;

3. (пра жывёл) Stück n -(e)s, -e;

пяць гало́ў аве́чак fünf Schfe;

4. (пярэдняя частка чаго-н) vrderer Teil;

галава́ кало́ны вайск Kolnnenspitze f -, -n;

у мяне́ гэ́тага і ў галаве́ не было́! ich habe überhupt nicht darn gedcht!;

спі́хваць з хво́рай галавы́ на здаро́вую die Schuld auf inen nderen scheben* [bwälzen];

не ве́шай галавы́ lass den Kopf nicht hängen, Kopf hoch;

вы́кінуць з галавы́ sich (D) aus dem Kopf schlgen*;

гэ́та ў мяне́ вы́лецела [вы́скачыла] з галавы́ das ist mir entfllen, darn habe ich nicht mehr gedcht;

гэ́та не выхо́дзіць у мяне́ з галавы́ das geht mir nicht aus dem Sinn;

у мяне́ ў галаве́ закружы́лася mir wurde schwnd(e)lig;

дуры́ць галаву́ каму j-m auf die Nrven gehen*; belästigen vt;

на сваю́ галаву́ zum igenen Schden;

адка́зваць галаво́ю voll verntwortlich sein (за што für A);

як снег на галаву́ wie (ein Blitz) aus hiterem Hmmel;

ён чалаве́к з галаво́й er hat inen klgen Kopf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)