галава́
1. Kopf
з галав ы́ да ног [пя́так] von Kopf bis Fuß, vom Schéitel bis zur Sóhle;
зме́раць з галавы́ да ног von óben bis únten mústern;
2. (кіраўнік) Führer
3. (пра жывёл) Stück
пяць гало́ў аве́чак fünf Scháfe;
4. (пярэдняя частка чаго-
галава́ кало́ны
◊ у мяне́ гэ́тага і ў галаве́ не было́! ich habe überháupt nicht darán gedácht!;
спі́хваць з хво́рай галавы́ на здаро́вую die Schuld auf éinen ánderen schíeben* [ábwälzen];
не ве́шай галавы́ lass den Kopf nicht hängen, Kopf hoch;
вы́кінуць з галавы́ sich (
гэ́та ў мяне́ вы́лецела [вы́скачыла] з галавы́ das ist mir entfállen, darán habe ich nicht mehr gedácht;
гэ́та не выхо́дзіць у мяне́ з галавы́ das geht mir nicht aus dem Sinn;
у мяне́ ў галаве́ закружы́лася mir wurde schwínd(e)lig;
дуры́ць галаву́ каму
на сваю́ галаву́ zum éigenen Scháden;
адка́зваць галаво́ю voll verántwortlich sein (за што
як снег на галаву́ wie (ein Blitz) aus héiterem Hímmel;
ён чалаве́к з галаво́й er hat éinen klúgen Kopf
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)