Verbum

выпіва́ць áustrinken* vt, trínken* vt;

ён вы́піў (падпіў) er hat éinen Rausch, er ist ángeheitert;

выпіва́ць да дна гл. дно;

паказа́ць, што ку́фаль вы́піты да дна bis auf die Nágelprobe áustrinken* [áusleeren] (перакуліўшы яго на пазногаць вялікага пальца)