вы́лецець

1. (her)áusfliegen* vi (s); áuffliegen* vi (s) (пра птушку); ábfliegen* vi (s) (пра самалёт); heráusstürzen vi (s), hináusstürzen vi (s) (выскачыць);

матацы́кл вы́лецеў на даро́гу das Mótorrad kam auf den Weg gerást;

2. разм (быць выгнаным) hináusgeworfen wérden;

гэ́та вы́лецела ў мяне́ з галавы́ das ist mir (gänzlich) entfállen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)