апанава́ць

1. (ахапіць, авалодаць) ergréifen* vt, überkómmen* vt, befállen* vt, pácken vt, (er)fássen vt;

страх апанава́ў мяне́ Angst befíel [páckte, überkám] mich;

2. (напасці, акружыць зусіх бакоў) überfállen* vt; hérfallen* vi (s) (на каго-н, што-н über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)