wreak

[ri:k]

v.

1) дава́ць во́лю (зло́сьці, гне́ву); спаганя́ць гне́ў

The boy wreaked his bad temper on his dog — Хлапе́ц спагна́ў злосьць на сваі́м саба́ку

2) по́мсьціць

to wreak vengeance upon one’s enemy — адпо́мсьціць свайму́ во́рагу

to wreak punishment — пакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)