Verbum

warrant

n.

1) падста́ва f.

He had no warrant for his actions — Ён ня меў нія́кай падста́вы для сваі́х учы́нкаў

2) пісьмо́вы дазво́л, о́рдэр -у m.

a warrant to search the house — о́рдэр на ператру́с у до́ме

3) абяца́ньне n., гара́нтыя f.

v.t.

1) дава́ць дазво́л

2) апра́ўдваць

Nothing can warrant such rudeness — Нішто́ ня мо́жа апраўда́ць таку́ю гру́басьць

3) абяца́ць; гарантава́ць

The shopkeeper warranted the quality of goods — Кра́мнік гарантава́ў я́касьць тава́раў