vent

I [vent]

1.

n.

1) адту́ліна, адду́шына f. (для вэнтыля́цыі)

2) вы́пуск, вы́хад -у m.

3) Figur. выяўле́ньне n.

She gave vent to her grief in tears — Яна́ вы́ліла сваё го́ра сьлязьмі́

2.

v.t.

выпушча́ць; выяўля́ць

He vented his anger on the dog — Ён спагна́ў сваю́ злосьць на саба́ку

to vent a grievance — вы́казаць кры́ўду

II [vent]

n.

разрэ́з -у m. (у во́пратцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)