unison

[ju:ˈnɪsən]

n.

1) унісо́н -у m.

in unison — ува ўнісо́н:

а) аднача́сна й зла́джана

to act in unison — дзе́яць у зго́дзе

б) сугу́чна (сьпява́ць, гуча́ць)

2) зго́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)