uninhabited

[,ʌnɪnˈhæbɪtɪd]

adj.

1) незасе́лены, бязьлю́дны (абша́р)

2) нежылы́, пусты́ (дом)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)