unconditioned

[,ʌnkənˈdɪʃənd]

adj.

1) безумо́ўны; абсалю́тны

2) Psychol. неўсьвядо́млены, мімаво́льны, прыро́джаны, інстынкты́ўны

unconditioned reflex — безумо́ўны рэфле́кс

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)