trumpet

[ˈtrʌmpət]

1.

n.

1) труба́ f.

2) трубе́ньне n., гук трубы́

2.

v.i.

1) трубі́ць

2) раўсьці́ (напр. пра слана́)

3) апавяшча́ць, трубі́ць

She will trumpet that story all over town — Яна́ растру́біць ту́ю ве́стку на ўве́сь го́рад

•

- blow one’s own trumpet

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)