topple

[ˈtɑ:pəl]

1.

v.i.

1) валі́цца

The chimney toppled over on the roof — Ко́мін звалі́ўся на страху́

2) навіса́ць, зьвіса́ць, абвіса́ць

beneath toppling crags — пад наві́слымі ска́ламі

2.

v.t.

валі́ць, пераку́льваць

The wrestler toppled his opponent — Барэ́ц павалі́ў свайго́ супраці́ўніка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)