suffice

[səˈfaɪs]

v.i.

1) става́ць, быць дастатко́вым; хапа́ць

The money will suffice for one year — Гро́шай хо́піць на адзі́н год

2) задаво́льваць

A small amount sufficed him — Мало́й ко́лькасьці яму́ хапі́ла

•

- suffice to say

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)