strike
[straɪk]1.v., struck, struck or stricken, striking
1) удара́ць; нано́сіць уда́р
to strike a person in anger — ударыць каго́ са зло́сьці
strike a blow in self-defence — нане́сьці ўда́р у самаабаро́не
2) выбіва́ць, адбіва́ць, чака́ніць
to strike a medal — адбі́ць мэда́ль
3) высяка́ць (аго́нь), чы́ркаць, запа́льваць
to strike a match — запалі́ць запа́лку
4) здава́цца, ура́жваць, рабі́ць ура́жаньне
The plan strikes me as silly — Плян здае́цца мне неразу́мным
5) біць
it has just struck four — То́лькі што прабі́ла чаты́ры
6) мо́цна ўра́жваць, ахапля́ць
They were struck with terror — Іх ахапі́ў жах
7) атакава́ць
The enemy will strike at dawn — Во́раг пачне́ ата́ку на до́сьвітку
8) прыйсьці́ ў галаву́
An amusing thought struck her — Заба́ўная ду́мка прыйшла́ ёй у галаву́
10) бастава́ць, страйкава́ць
The coal miners struck — Вугляко́пы страйкава́лі
11) выкрасьля́ць, выкасо́ўваць
Strike out the last word — Вы́красьлі апо́шняе сло́ва
Strike his name off the list — Вы́красьлі яго́нае імя́ са сьпі́су
12) сутыка́цца, урэ́звацца
The car struck a fence — Машы́на ўрэ́залася ў плот
2.n.
1) уда́р -у m.
2) адкрыцьцё пакла́даў (руды, на́фты); нечака́ная ўда́ча
3) забасто́ўка f., страйк -у m.
•
- on strike
- strike a balance
- strike an agreement
- strike it rich
- strike up